پروژه های عمرانی که مورد حمایت طرح هادی روستایی واقع شده است، نشأت گرفته از مشکلاتی است که در روستاها قد علم کرده اند. به عبارتی آتش نیاز به پروژه های عمرانی در روستاهای کشور، شعله کشیده است به چندین دلیل مهم:

پراکندگی روستاها مهم ترین عارضه ای است که در تار و پود کشور تنیده است. اینطور بگوییم پراکنده بودن ویلاها، اجرای پروژه های عمرانی را دشوار ساخته و راه های منتهی به آبادانی روستاها را مسدود نموده است. نبود دسترسی های مناسب به مصالح مرغوب، از دیگر فاکتورهایی است که توسعه پروژه های عمرانی را محدود نموده و آن ها را بعضاً با بن بست همراه ساخته است.

تُهی بودن خزانه و یا اندک بودن اعتبارات از دیگر معضل های پیش روست، تا مدت ها به زعم اینکه همه بر سر مزایای اجرای طرح هادی روستایی متفق القول بودند اما کم بودن بودجه، به توقف و یا طولانی شدن اجرای آن، منجر شده بود.

 کما این که در برخی روستاها، سوت آغاز طرح هادی را زدند و چند خیابان و تأسیسات را اصلاح کردند، اما تا نوبت به اصلاح خیابان های بیشتر رسید، کفگیر به ته دیگ رسید و به امان خدا رها شد، بنابراین برای اجرای چنین طرح کلانی، اختصاص بودجه مناسب، از مشکلات اجتماعی جلوگیری می کند و به تسریع تصاحب اهداف، منتهی خواهد شد.

مسئولان پیرو چنین اتفاقاتی که در ماه های ابتدایی اجرای طرح هادی، مشاهده می شد، دوباره کاری را به عنوان مهم ترین پیامد کمبود اعتبار عنوان کردند. گمانه زنی برخی از نهادها این است که اجرای پروژه های عمرانی در روستاها چندان مهم نیست که این مقوله بر تباهی ها می افزاید. تمایل اندک روستانشینان به ماندن در روستاها، موجبات جدی نگرفتن این طرح ها را فراهم ساخته است.