اعیان و منافع

اعیان جمع عین است و عین درلغت به معنی چشم و چشمه است.دراصطلاح حقوقی،منظور مالی است که درعالم خارج ، جدای ازسایر اموال،شخصی و قابل اشاره است ، مانند این کتاب آن مغازه ،که این معین است . برخی آن را مالی که جرم و ابعاد دارد،تعریف کرده اند:خواه وجود خارجی داشته باشد مانند خانه ی معین ،خواه نداشته باشد:مانند چند تن گندم در ذمه . منافع درمقابل اعیان استعمال می شود . مانند حق خیار فسخ ،حق شفعه .

حق انتفاع

از حق انتفاع در قانون مدنی در مواد 40 به بعد یاد شده است و عبارت از حقی است که به موجب آن شخص می تواند از مالی ک عین آن ملک دیگری است یا مالک خاصی ندارد استفاده کند. 

این حق بر سه گونه است: 1- عمری 2- رقبی 3-سکنی . 

عمری : حق انتفاعی است که موجب عقدی از طرف مالک  برای شخص به مدت عمر خود یا عمر منتفع ویا عمر شخص ثالثی برقرار شده باشد .

رقبی : حق انتفاعی است که به موجب عقدی از طرف مالک برای شخص به مدت عمر  خود یا عمر شخص ثالثی برقرار شده باشد. 

سکنی،اگر حق انتفاع عبارت است از سکونت درمسکنی باشد ، سکنی یا حق سکنی نامیده می شود و این حق ممکن است به طریق عمری یا به طریق رقبی برقرار شود .اگرمالک برای حق انتفاع مدتی معین نکرده، حق مزبور تا فوت مالک خواهد بود ، مگر اینکه مالک قبل از فوت خود رجوع کند .