طبق تعاریف قانونی به زمین و مکانی که ساختمان روی آن بنا شده است عرصه می گویند و اعیان بنا یا ساختمانی است که روی عرصه ساخته می شود. با توجه به جوازهای کسب شده از مراجع ذیصلاح عرصه و اعیان می توانند کاربری های مختلفی نظیر مسکونی، تجاری، اداری و موردهای دیگر داشته باشند.
عرصه و اعیان زمانی مهم می شوند که فرد اعیانی را در یک مجتمع مسکونی که به آن عرصه می گویند، خریداری می کند. شاید در ابتدای امر تفاوت عرصه و اعیان برای خریدار مهم نباشد اما موضوع  زمانی مهم می شود که بحث تخریب و ساخت و ساز آن عرصه مورد توافق مالکین اعیان(واحدها) قرار می گیرد. مجتمع های مسکونی دارای عرصه زیادی هستند. مالک اعیان یا همان آپارتمان نسبت به قدرالسهم اعیان خود به صورت مشاعی صاحب عرصه خواهد شد. در حقیقت نسبت به آن اعیان صاحب عرصه نیز خواهد شد.
قابل ذکر است که مقصود از مساحت عرصه همان مساحت کل زمین است و مساحت اعیان خود واحد های مسکونی یا اداری در عرصه است. در نتیجه اگر هرچه عرصه زمین(مساحت زمین) بیشتر باشد مثلا سه هزار متر، مالک اعیان سهم بیشتری از عرصه خواهد برد و زمین بیشتری از عرصه به مالک اعیان می رسد. این در صورتی است که اگر مساحت زمین 500 متر باشد عدد کمتری قدرالسهم به او می رسد.
باید توجه به این موضوع داشت که هر واحد جدا از ملکی که خریده است دارای پارکینگ و انباری در سند خود است. اگر تعداد پارکینگ ها یا متراژ انباری ها با هم تفاوت داشته باشند قدرالسهم مالک اعیان از کل عرصه موجود بیشتر می شود.